آفتاب عشق

یادمان باشد که عباس آفتاب عشق بود

تا ز مادر زاده شد پا در رکاب عشق بود

یادمان باشدکه اقیانوس هرگزتشنه نیست

تاول لبهای او از التهاب عشق بود

****************************

کربلا بود و سراسر جوشش احساس بود

علقمه گویی که باغی پر زعطر یاس بود

میرسید از مقتل خورشید بانگ رود رود

فاطمه آنجا به جای مادر عباس بود

****************************

پاکبازی بین که بعد از او دگر نایاب شد

وان رشادتها که شعری در میان قاب شد

روی خاک کربلا چون شمع نیمه سوخته

آب آب آمد به گوشش.ازخجالت آب شد