آغاز یک مثنوی بلند 

( زبانحال حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بر بالین برادر)

........................................................

سلام ای علمدار مجروح من

به گرداب درد و بلا نوح من

سلام ای بلندای نام علی

سجود حسین و قیام علی

به چشمان پرخون و مستت قسم

به گلهای زخم دودستت قسم:

به آن شرمساری که در چشم توست

به سوز شراری که در خشم توست؛

اگر چرخ گردون بگردد بسی

وفاداری ات را نبیند کسی

کمر بسته ای تا خدایی شوی

به پای برادر فدایی شوی