نوحه حضرت رقیه (س)

می خرابه گل زهرا اومه

عمه بابا اومه ، عمه بابا اومه

اِ به قربون تیا نیمه گُشیدت بابا

اِ به قربون سر تشنه بریدت بابا

لشکر شام اَ جفا کشتنه دلدارونم

بگوون خارجیُم، کوردنه سِنگ بارونم

او زمونی که بزندن همه پِی یَک کتکم

تو کجا بیدی عزیزم که نَه اومی کمکم

هی بگفتم مزنیُم مزنیُم دِ بَسَه

عمو عباسه نبیدش که به داد مو رسه

هرکجا نوم شریفت سر زونم اومه

دِشمنِ سنگدلی به قصد جونم اومه

ظالمی تا که مخواسه که زنم، پی زُاری

مو بگفتم که یتیمم، دِ زنم حق دُری

وری بابا گُوُمت بی تو چه اومه به سرم

می سُه سالی ا َ غمت بیسه کمونی کمرم

نصف شُوی که اَ کول شترون اُفتیدم

خودُمه زیر پر حضرت زهرا دیدم

تو که رفتی همه چیمونه به غارت بُردن

پا پَتی آل رسوله به اسارت بردن

اِ به قربون سر تو اچه خشکه لُووت

تشنه بیدی و مو دونم که ندانه اُووت

وری بابا اَ پاهام خار بیابونه دِرار

نمگُمِت غصه خوری، وری تو زخمامه شمار

اِ به قربون تو و اشک لفِ بارونت

سیل نیسی کن و این جمع عزادارونت