متن نوحه حضرت عباس (ع)

ایهاالناس ، ایهاالناس

یه دنیاس، یه عباس

وقت گل کوردن احساس اومه

نوبت حمله ی عباس اومه

مشکِ وندش سرِ شون ری به فرات

عرشیون دیدن و گفتن صلوات ؛

یا کیه مثل علی تیغ زنه

شعله می خرمن دشمن بِوَنه

یا کیه هیچکه جلودارش نی

یا کیه غیر خدا یارش نی

یا کیه ؟ وارث شاه نجفه

سی عزیزون حسین سر به کفه

ذوالفقارِ علیه مین دَسِش

کوفیون بر نمیاین ا پسش

شامیون کُلشون ا جارش نترن

کوردنه قصد شکارش، نترن

اومه اومه لفِ شیری سرِ اُ

دس به اُ زند که رسونه ورِ لُو

یادش اومه که حرم بی اُووه 

روز طفلون حسین لفْ شُووه 

اُوه شوندش سرِ اُ گفت هیهات

بی حسینم نخورام اُ  اَ فرات،،،

مشکه پر کورد و دراومه به شتاب

که رسونه ورِ لُو طفل رباب

دشمنون خدعه و نیرنگ کوردن

عرصنه ری به ریِش تنگ کوردن

کوفیون تیغ مخالف زَندِن

شعله می خرمن زهرا وندن

دَسِ عباسه بریدن ا جفا

می سرش زَندِن عمودی اَ قفا

جسمشه پر اَ جراحت کوردن

خودشونه دگه راحت کوردن:

که دگه هیبت عباسی نی

سی حسین جوشش احساسی نی

اَ جفا کشتنه شیر نَریه

یَه دلاور که خودش لشکریه

یا ابوالفضل به اون قد رَسات

روز محشر تو به خینِ دو دسات

کو شفاعت اَ عزادارونت

ده شفایی همه بیمارونت

شعر نیسی که همش ازته گووه

می صف واقعه یادت نرووه