نوحه حضرت عباس (ع)

اَ زمین کربلا عطر گل یاسِ میا

حضرت فاطمه مَر دیدن عباسِ میا

وری عباس صفایی به دل فاطمه ده

و اذا زلزلت الارضَ نشون همه ده

ور نشون به همه هیبت ثارا... نَ

شامیون اَ ترس تو به سر گِرِن قرآنه

ور نشون ده رجز حیدر غیرت داره

معنیِ رزم اشدأ علی الکفاره

ور نشون ده که حسین قوّت لاری داره

ور نشون ده که هنی لِفْ تو براری داره 

وری عباس که زینب به اسارت نرووه

زیور اهل و عیال مو به غارت نرووه

وری عباس عدو بی تو جسارت نکنه

کِلِ شُودی نزنه ، خیمنه غارت نکنه

وری عباس که بی تو س حسین یاری نی

دل بی طاقتمه مونس و غمخواری نی

مینِ گهواره صغیری که هنی شیرِ خووره

بعد تو سرْ دسِ بابا اَجفا تیرِ خووره

وقت دیدار تو سی اهل حرم دیدنیه

دس و بازوته ببوسم که چه بوسیدنیه

قمر هاشمی اَ داغ تو اَفتو بِگِره

او زمونی که عدو مشکته سرْ اُ بدره

مو اگر قبلمْ تو قبله نمایی بکنی

مو اگر کعبم ْ تو کار خدُایی بکنی

زخم فرق سر تو مثل سر باباته

فاطمه پاکِ کُنه پی دل و جون عَرساته

وری عباس اَ داغت کمرم اشکسه

ورِ نیسی نظری کن که به تو دل بَسَه