شعر ونوحه شهادت امام علی(ع)

مهر را در خانه ی مهتاب باید رفت و دید 

عشق را تا جوشش خوناب باید رفت و دید 

خون دل میجوشد از فرق عدالت ای دریغ 

درد را در دیده ی بیخواب باید رفت و دید 

غفلت مردم نشد همراز با سوز علی 

بحر را دلخسته از مرداب باید رفت و دید 

تا سحرباران چشم مرتضی بود و سکوت 

نخلهای کوفه را سیراب باید رفت و دید 

در میان ناله ی جبریل و غوغای ملک 

عدل را افتاده در محراب باید رفت و دید 

بر سر خورشید زد دیو سیاهی ضربتی 

قلب احمد را زغم بی تاب باید رفت ودید 

تاکه بغض بیکسان بر دامن مولا شکست 

نقش دل آشفته در هر قاب باید رفت و دید 

شعله ی اشرار زد بر خرمن رحمت شرار 

ماه شب خاموش شد.بشتاب.بایدرفت ودید 

همچو نیسی تا حضور ناله های سینه سوز 

حجله ی داغ دل اصحاب باید رفت و دید