مصلای خلوص

تا دلم را به غم خویش تو عادت دادی

به گدایت ز کرم خط سیادت دادی

وه.دل انگیزتر ازباغ بهشت است هنوز

رنگ وبویی که به گلزار شهادت دادی

با فداکردن عباس لب آب روان

بهترین هدیه ی معنا به رشادت دادی

تا ابد روح نمازاست ومصلای خلوص

شور وحالی که به سودای عبادت دادی

چون جبین تو شد ازسنگ جفا خون آلود

عاشقان را همگی سوز ارادت دادی

تا شدی کشته لب تشنه به میدان بلا

مرگ را معنی زیبای ولادت دادی

هر که برخاک تو افتادبه امید نجات

دستگیرش شدی وتاج سعادت دادی

شایداز حنجره ات صوت خدا جاری بود

که به اصغرهوس شهد شهادت دادی

"نیسی"ازکوی توهرگز نرود جای دگر

که ز تو هرچه طلب کرد زیادت دادی