تشنگی رمزبزرگیست

ای لب خشک تو سرچشمه ی ایثار.حسین 

باز کن دیده به غمخواری انصار.حسین 

عشق در معرکه ی سرخ شهادت خندید 

جوشش خون تو شد گرمی بازار.حسین 

برگلویی که رسد بانگ مسیحا از آن 

بوسه زد جای نبی خنجر اشرار.حسین 

قامت نخل وفای تو به صحرای عطش 

خم نشد جزبه سر سجده گه یار.حسین 

سجده ی شکر به مقتل پی هفتادودوداغ 

بود یک گوشه ازان غیرت بسیار.حسین 

بر سر تربت تو ای گل بی خار شدند 

تا قیامت همه عشاق تو زوار.حسین 

نقش آن واقعه کزخون تو در ذهن افتاد 

گشت در روح زمان آینه ی یار.حسین 

تیغ کین بر بدنت دامنی از زخم بریخت 

تا که شدباغ تو از داغ تو پربار.حسین 

تشنگی رمز بزرگیست میان لب و آب 

ای به تفسیر سخن معدن اسرار.حسین 

نه فقط سینه ی ما سوخت ز لب تشنگیت 

بود آب از غم لبهای تو تبدار.حسین 

دست بردامنت آویخته نیسی به امید 

مرهمی بر دل این سوخته بگذار.حسین