شعر امام حسن مجتبی(ع)

من خواب دیدم خواب زهرا را دوباره 

بوییدم از نـو یـاس بابا را دوباره 

بغضم چو نیلوفر به پای او گره خورد 

گفتم نرو.بنشین.ببین مارا دوباره 

سهم من از ارث پدر دریای اشک است 

دریاب این مظلوم تنها را دوباره 

چاهی برایم نیست تا در آن بگریم 

ماننده بابا کل شبها را دوباره 

مادرچو میخوابم همه امیدم اینست 

باشد نبینم صبح فردا را دوباره 

بایاد سیلی خوردنت باگریه گویم 

شرمنده کن ای اشک دریارادوباره 

حرفی بزن.چیزی بگو ای دختر وحی 

حل کن برایم این معما را دوباره 

مثل علی بهرسلامم پاسخی نیست 

بشکن سکوت شام یلدا را دوباره 

میگفتم ومیگفت تا نیسی بخواند 

بهرحسن این شعرزیبا را دوباره