زبانحال امام حسین در شهادت علی اصغر

آخرین یارمرا  گل بی خار مرا

اصغرم راکشتند. اصغرم راکشتند

مانده بی یار، حسین شدعزادار، حسین

اصغرم راکشتند. اصغرم راکشتند

حجله از اشک ببند از سفر آمد گل من

ازنسیم سحر آهسته تر آمد گل من

خیز خواهر که ببینی ز در آمد گل من

دست و رو شسته به خون جگر آمد گل من

اصغرم راکشتند

دیده ای پاک ولی آینه خواه آوردم

جرعه ای باده ازآن جام نگاه آوردم

کوله باری همه از حسرت وآه آوردم

اصغرم را به غم خویش گواه آوردم

اصغرم راکشتند

زینبم یار قدح نوش من آمد اینجا

دستی ازغیب سر دوش من آمد اینجا

از سفر یوسف گلپوش من آمد اینجا

به زیارتگه آغوش من آمد اینجا

اصغرم راکشتند

آنکه بی باده کند جان مرا مست اینجاست

آنکه گل را به سر زلف چمن بست اینجاست

آنکه برده ست به یک عشوه دل ازدست اینجاست

آنکه در محفل ما نیست ولی هست اینجاست

اصغرم راکشتند

دیدمش خنده کنان چهره برافروخته است

آنکه با تشنگی اش جان مرا سوخته است

حرف میزد نگهش، لب زسخن دوخته است

درس ایثار و وفا برهمه آموخته است

اصغرم راکشتند

طفل شش ماهه من مست شدازباده عشق

پای مردانه زده در سفر جاده ی عشق

گریه هایش همه سرسبزی سجاده عشق

اینکه بودست چنین تشنه و دلداده عشق

اصغرم راکشتند